Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Ερωτευτηκα

Είναι εκείνες οι μέρες που ξέρεις πως θαύματα γίνονται
γιατι ο ρομαντισμός δεν πέθανε ακόμα
και τούτο τον κόσμο εμείς οι νέοι θα τον φτιάξουμε
γιατί στα μάτια μας υπάρχει ακόμα ελπίδα και όρεξη
και ένα πρωινό σας αυτό, μοιάζει πιο λαμπερό απο ποτέ.
Όρεξη για ζωή, να γράψεις γράμματα και να αγοράσεις γραμματόσημα
Γιατί ο ρομαντισμός δεν έχει πεθάνει ακόμα.
Και υπάρχουν ακόμα εκεί έξω νέοι να σου προσφέρουν ένα λουλούδι
και ένα χαμόγελο.
Να σου φτιάξουν την μέρα και να φτιάξουν και αυτοί την δική τους.
Χωρίς ανταλλάγματα και πληρωμές.
Μονάχα την χαρά να δεις τον άλλο να γελά.
Μικρά πράγματα που σε κάνουν να έχεις ξανα ταχυκαρδία
σαν να ερωτευτηκες τωρα δα.
Όχι έναν άνθρωπο, αλλά μια ιδέα.
Την ιδέα να προσφέρεις χωρίς να ζητάς.
Τούτον τον κόσμο , θα τον φτιάξουμε θα δεις.
Μονάχα μην αφήσουμε τον ρομαντισμο να πεθάνει.

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Ένα κομποσκήνι κομμένο


Και μεγαλώσαμε γεράσαμε ξεχάσαμε και θυμηθήκαμε όσα ποτέ δεν μας ένοιαξαν
Και ερωτήσεις που ποτέ δεν θα απαντηθούν
Γιατί ξεχάσαμε να ρωτήσουμε
Και ένα χαμόγελο δειλό, ποτέ δεν κοιτάμε στα μάτια
Κόκκινα μάγουλα από τον ήλιο τελικά και όχι από ντροπή
Μια βόλτα στα έρημα για να ζεστάνει την ψυχή
Ένα φιλί σταυρωτά σαν να μαστε πολιτισμένοι
Τα χείλη να μην ακουμπήσουνε την σάρκα
Δίχως αγκαλιές, χειραψίες
Να μαστε πολύ προσεχτικοί
Μακρυά παντελόνια και αμάνικα
Σκισμένα παπούτσια και ξεθωριασμένα τζιν
Παχουλά μάγουλα έτοιμα για τσίμπημα, αλλά είπαμε κανείς δεν θα αγγίζει
Δεν θέλουμε παρεξηγήσεις
Και κάπως έτσι η μελαγχολία
Για τα χρόνια που πέρασαν
Για την οικειότητα που χάθηκε
Για τα τι κάνεις καλά ευχαριστώ
Για τα χάδια που θες να δώσεις αλλά ξέρεις πως θα διοχευτούν αλλού
Για τα λόγια που θες να πεις αλλά ξεχνάς
Για εκείνα τα γιατί που ποτέ δεν θα απαντηθούν
Για τα άλλαξες
Για τα άλλαξα
Ποιον νοιάζεται πια αφού ποτέ δεν τα καταφέραμε
Για μια συγγνώμη και ένα αντίο
Για ένα ταξίδι σε άλλα μέρη και άλλες εποχές
Για τα λόγια που ποτέ δεν θα γράψω όπως θέλω, μόνο με δάκρυα στα μάτια
Για την χαμένη αθωότητα
Τι σε νοιάζει και σένα τώρα
Εσύ να σαι καλά
Αυτό έχει σημασία
Και εγώ καλά θα μαι
Σε φιλώ



Σταυρωτά.

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

πεθαμένα καλοκαίρια

Αυτό που θέλω να πω, αλλά δεν ξέρω πως, είναι πως σήμερα με έπιασε τρόμος
Δεν είναι ότι ξύπνησα στραβά, μα παρά τις αντιστάσεις μου φοβάμαι πως παραιτούμε και υποχωρώ.
Δεν είναι σου λέω ότι ξύπνησα στραβά, δεν ξέρω τι με πιάνει.
Να ναι τουτο το τραγούδι που ακούω, ή το βιβλίο που έκλεισα εχθές ιδέα δεν έχω.
Τηλεόραση πάντως κλειστή την έχω.
Αλλά σήμερα μου έσκασε ο τρόμος που ένοιωσα ακούγοντας τα αεροπλάνα να πετάνε πάνω από το κεφάλι μας.
Σαν να ήρθε ο πόλεμος, αβοήθητοι, εγκαταλελειμμένοι.
Σε μια χώρα που οι ναζί είναι οι νέα μόδα.
Που οι νέοι (λες και εγώ γέρασα πια) δεν έχουν άλλα προβλήματα από το που να πιουν το ποτό τους
Και εκείνα τα ανέμελα καλοκαίρια φαντάζουν τώρα τόσο μακρινά
Τα φιλιά στο μάγουλο, το λιπ γκλος φράουλα και τα τιραντέ μπλουζάκια.
Τα ραντεβού στην πλατεία, άγριες ώρες να μην μας πάρουν χαμπάρι κανά ζευγάρι μάτια
Τα χωνάκια παγωτό βανίλια-φράουλα- μπανάνα.
Τα μπάνια στην θάλασσα χωρίς λάδια αντιλιακά και κινητά
Τότε που μιλούσαμε και εφεύραμε παιχνίδια
Γιατί ήμασταν μικρά παιδιά, και τα μικρά παιδιά έχουν μια φαντασία αξιοζήλευτη
Ενώ τώρα παλεύουμε να διασκεδάσουμε με ποτά τσιγάρα ναρκωτικά και μια μουσική που μόνο ρυθμό δεν έχει
Κουνάμε τα κορμιά μας σε ένα ρυθμό που δίχως το αλκοόλ μόνο εμετό μου φέρνει
Και οι παραλίες βρώμισαν, οι γλάροι πέθαναν και έμειναν μόνο οι σκουριές και πεταμένα αποτσίγαρα
Και οι ονειροπόλοι πέθαναν, τα σύννεφα γκρίζαραν και μόνο ο αέρας έμεινε να θυμίζει την εγκατάλειψη και αυτό το θρόισμα που σε κάνει μόνο λίγο να ελπίζεις πως όλα καλά θα πάνε.
Αναρωτήθηκες ποτέ που πάνε οι γλάροι όταν πεθαίνουν;
Που αφήνουνε τους ουρανούς και σαπίζουν στο χώμα;
Αβοήθητοι και αυτοί στο χέρι του ανθρώπου που έλεος δεν έχει

Τα καλοκαίρια στην πλατεία του χωριού ποτέ δεν θα ξανάρθουν και αν με ρωτάς τι με φοβίζει πιο πολύ, είναι μήπως και εγώ, όπως οι μεγάλοι ξεχάσω κάποτε το ήχο των τζιτζικιών και των γρύλων και σηκώνομαι από το κρεβάτι βρίζοντας που δεν λένε να πάψουν να μ αφήσω να κοιμηθώ.